Взмахнуло утро раннее —
Восток как пламенем горит,
В траве росы мерцание.
Туман, прижавшийся к воде,
Ползет, ползет низиною.
Спешит, увидевши людей
В свой лес семья лосиная.
А солнца диск на неба край,
Как чудо тихо клонится…
Смотрю на это – чем не рай
У нас тут за околицей!
Михаил Болсун
РАНІЦА
Крылом ружовае зары,
Ўзмахнула ярка раніца —
Ўсход у полымі гарыць,
Трава ў расе купаецца.
Туман прыціснуўся к вадзе,
Паўзе, паўзе нізінаю.
З лугоў спяшае ад людзей
У лес сям'я ласіная.
А сонца дыск на неба край,
Бы дзіва, ціха коціцца…
Глядзіш на гэта — чым не рай
У нас тут за ваколіцай!
Теги:
